Wat is een persisterende depressieve stoornis (PDD)?
Persistent depressive disorder (PDD) is een vorm van chronische depressie. Het is een relatief nieuwe diagnose die de twee eerdere diagnoses dysthymie en chronische depressieve stoornis combineert. Net als andere vormen van depressie veroorzaakt PDD continue gevoelens van diepe droefheid en hopeloosheid. Deze gevoelens kunnen zowel van invloed zijn op je humeur en gedrag als op fysieke functies, zoals eetlust en slaap. Dientengevolge verliezen mensen met de stoornis vaak hun interesse in het doen van activiteiten die ze ooit hebben genoten en hebben ze moeite met het afronden van dagelijkse taken.
Deze symptomen worden bij alle vormen van depressie gezien. Bij PDD zijn de symptomen echter minder ernstig en langduriger. Ze kunnen jaren blijven bestaan en interfereren met school, werk en persoonlijke relaties. De chronische aard van PDD kan het ook een grotere uitdaging maken om met de symptomen om te gaan. Een combinatie van medicatie en praattherapie kan echter effectief zijn bij de behandeling van PDD.
Symptomen van persisterende depressieve stoornis
De symptomen van PDD lijken op die van depressie. Het belangrijkste verschil is echter dat PDD chronisch is, met symptomen die zich op de meeste dagen gedurende minstens twee jaar voordoen. Deze symptomen omvatten:
- aanhoudende gevoelens van verdriet en hopeloosheid
- slaapproblemen
- weinig energie
- een verandering in eetlust
- moeite met concentreren
- besluiteloosheid
- een gebrek aan interesse in dagelijkse activiteiten
- verminderde productiviteit
- slecht zelfrespect
- een negatieve houding
- vermijden van sociale activiteiten
De symptomen van PDD beginnen vaak te verschijnen tijdens de kindertijd of adolescentie. Kinderen en tieners met PDD lijken over een langere periode prikkelbaar, humeurig of pessimistisch. Ze kunnen ook gedragsproblemen vertonen, slechte prestaties op school en problemen met de omgang met andere kinderen in sociale situaties. Hun symptomen kunnen over verschillende jaren komen en gaan en de ernst ervan kan in de loop van de tijd variëren.
Oorzaken van persisterende depressieve stoornis
De oorzaak van PDD is niet bekend. Bepaalde factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van de aandoening. Deze omvatten:
- een chemische onbalans in de hersenen
- een familiegeschiedenis van de aandoening
- een geschiedenis van andere psychische aandoeningen, zoals angst of bipolaire stoornis
- stressvolle of traumatische gebeurtenissen in het leven, zoals het verlies van een dierbare of financiële problemen
- chronische lichamelijke ziekte, zoals hartaandoeningen of diabetes
- fysiek hersentrauma, zoals een hersenschudding
Diagnose van persisterende depressieve stoornis
Voor een juiste diagnose zal uw arts eerst een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Uw arts zal ook bloedonderzoek of andere laboratoriumtests uitvoeren om mogelijke medische aandoeningen die uw symptomen kunnen veroorzaken, uit te sluiten. Als er geen fysieke verklaring voor uw symptomen is, kan uw arts beginnen te vermoeden dat u een psychische aandoening heeft.
Uw arts zal u bepaalde vragen stellen om uw huidige mentale en emotionele toestand te beoordelen. Het is belangrijk om eerlijk te zijn met uw arts over uw symptomen. Uw antwoorden helpen hen te bepalen of u PDD of een andere vorm van geestesziekte heeft.
Veel artsen gebruiken de symptomen die worden genoemd in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-5) om PDD te diagnosticeren. Deze handleiding is uitgegeven door de American Psychiatric Association. De PDD-symptomen in de DSM-5 zijn onder meer:
- een depressieve stemming bijna het grootste deel van de dag elke dag
- een slechte eetlust of te veel eten hebben
- moeite met in slaap vallen of slapen
- lage energie of vermoeidheid
- Negatief zelfbeeld
- slechte concentratie of moeite met het nemen van beslissingen
- gevoelens van hopeloosheid
Als volwassenen de diagnose van de stoornis krijgen, moeten ze het grootste deel van de dag, bijna elke dag, gedurende twee of meer jaar een depressieve bui ervaren.
Als kinderen of tieners de diagnose van de stoornis krijgen, moeten zij het grootste deel van de dag, bijna elke dag, gedurende ten minste een jaar een depressieve stemming of prikkelbaarheid ervaren.
Als uw arts denkt dat u PDD heeft, zullen zij u waarschijnlijk doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor verdere evaluatie en behandeling.
Behandeling van persisterende depressieve stoornis
Behandeling voor PDD bestaat uit medicatie en praattherapie. Van medicatie wordt aangenomen dat het een effectievere vorm van behandeling is dan gesprekstherapie wanneer het alleen wordt gebruikt. Een combinatie van medicatie en praattherapie is echter vaak de beste behandelingskuur.
medicijnen
PDD kan worden behandeld met verschillende soorten antidepressiva, waaronder:
- selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), zoals fluoxetine (Prozac) en sertraline (Zoloft)
- tricyclische antidepressiva (TCA's), zoals amitriptyline (Elavil) en amoxapine (Asendin)
- serotonine en norepinefrine heropnameremmers (SNRI's), zoals desvenlafaxine (Pristiq) en duloxetine (Cymbalta)
Mogelijk moet u verschillende medicijnen en doseringen proberen om een effectieve oplossing voor u te vinden. Dit vereist geduld, omdat veel medicijnen verschillende weken in beslag nemen om volledig effect te hebben.
Neem contact op met uw arts als u zich zorgen blijft maken over uw medicatie. Uw arts kan voorstellen om de dosering of medicatie aan te passen. Stop nooit met het innemen van uw medicatie zoals voorgeschreven zonder eerst met uw arts te overleggen. Als u de behandeling plotseling stopzet of als u verschillende doses mist, kan dit ontwenningsverschijnselen veroorzaken en de depressieve symptomen verergeren.
Behandeling
Praattherapie is een gunstige behandelingsoptie voor veel mensen met PDD. Het zien van een therapeut kan u helpen te leren hoe u:
- druk je gedachten en gevoelens op een gezonde manier uit
- omgaan met je emoties
- aanpassen aan een levensuitdaging of crisis
- identificeren van gedachten, gedragingen en emoties die symptomen veroorzaken of verergeren
- vervang negatieve overtuigingen door positieve
- herwinnen een gevoel van tevredenheid en controle in je leven
- stel realistische doelen voor jezelf
Praattherapie kan individueel of in een groep worden gedaan. Steungroepen zijn ideaal voor mensen die hun gevoelens willen delen met anderen die soortgelijke problemen ervaren.
Veranderingen in levensstijl
PDD is een langdurige aandoening, dus het is belangrijk om actief deel te nemen aan uw behandelplan. Bepaalde aanpassingen van de levensstijl kunnen medische behandelingen aanvullen en de symptomen helpen verlichten. Deze remedies omvatten:
- minimaal drie keer per week trainen
- het eten van een dieet dat grotendeels bestaat uit natuurlijk voedsel, zoals fruit en groenten
- het vermijden van drugs en alcohol
- een acupuncturist zien
- het nemen van bepaalde supplementen, waaronder St. Janskruid en visolie
- het beoefenen van yoga, tai chi of meditatie
- schrijven in een dagboek
Langetermijnvooruitzichten voor mensen met een persisterende depressieve stoornis
Omdat PDD een chronische aandoening is, herstellen sommige mensen nooit volledig. Behandeling kan veel mensen helpen hun symptomen te beheersen, maar het is niet voor iedereen succesvol. Sommige mensen kunnen ernstige symptomen blijven ervaren die hun persoonlijk of professioneel leven verstoren.
Wanneer u moeite heeft om uw symptomen te behandelen, bel dan de Nationale Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255. Er zijn 24 uur per dag, zeven dagen per week mensen beschikbaar om met u te praten over elk probleem dat u ondervindt. U kunt ook hun website bezoeken voor extra hulp en bronnen.
Q:
Hoe kan ik iemand met een aanhoudende depressieve stoornis helpen?
EEN:
Het belangrijkste dat iemand kan doen om iemand te helpen die lijdt aan een aanhoudende depressieve stoornis, is zich realiseren dat hij een echte ziekte heeft en niet probeert "moeilijk" te zijn in zijn interacties met jou. Ze reageren mogelijk niet op goed nieuws of positieve gebeurtenissen in het leven, zoals mensen zonder deze stoornis zouden reageren. Je moet hen ook aanmoedigen om alle afspraken van hun arts en therapeut bij te wonen en hun medicijnen te nemen zoals voorgeschreven.
Timothy Legg PhD, PMHNP-BC, GNP-BC, CARN-AP, MCHESantwoorden vertegenwoordigen de meningen van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet worden beschouwd als medisch advies.
