Wat is het neonatale respiratoire distress-syndroom?
Een voldragen zwangerschap duurt 40 weken. Dit geeft de foetus de tijd om te groeien. Na 40 weken zijn de orgels meestal volledig ontwikkeld. Als een baby te vroeg wordt geboren, zijn de longen mogelijk niet volledig ontwikkeld en functioneren ze mogelijk niet goed. Gezonde longen zijn cruciaal voor de algehele gezondheid.
Neonatale respiratory distress syndrome, of neonatale RDS, kan optreden als de longen niet volledig zijn ontwikkeld. Het komt meestal voor bij te vroeg geboren baby's. Kinderen met neonatale RDS hebben normaal moeite met ademhalen.
Neonatale RDS is ook bekend als hyaline membraanziekte en infant respiratory distress syndrome.
Wat veroorzaakt neonatale respiratory distress syndrome?
Surfactant is een stof die de longen in staat stelt uit te zetten en samentrekken. Het houdt ook de kleine luchtzakjes in de longen, bekend als longblaasjes, open. Premature baby's hebben geen oppervlakte-actieve stof. Dit kan longproblemen veroorzaken en ademhalingsproblemen.
RDS kan ook optreden vanwege een ontwikkelingsprobleem dat verband houdt met genetica.
Wie loopt er risico op het neonatale respiratoire distress-syndroom?
De longen en longfunctie ontwikkelen zich in utero. Hoe vroeger een baby wordt geboren, hoe groter het risico op RDS. Baby's geboren vóór de zwangerschap van 28 weken lopen een bijzonder risico. Andere risicofactoren zijn onder meer:
- een broer of zus met RDS
- meervoudige zwangerschap (tweelingen, drielingen)
- verminderde bloedtoevoer naar de baby tijdens de bevalling
- levering door keizersnede
- maternale diabetes
Wat zijn de symptomen van het neonatale respiratoire distress-syndroom?
Een baby zal doorgaans kort na de geboorte tekenen van RDS vertonen. Soms ontwikkelen zich echter symptomen binnen de eerste 24 uur na de geboorte. Symptomen om naar te kijken omvatten:
- blauwachtige tint op de huid
- affakkelen van neusgaten
- snelle of oppervlakkige ademhaling
- verminderde urineproductie
- grommen tijdens het ademen
Hoe wordt het neonatale respiratoir distress-syndroom vastgesteld?
Als een arts RDS vermoedt, moeten ze laboratoriumtests bestellen om infecties uit te sluiten die ademhalingsproblemen kunnen veroorzaken. Ze zullen ook een thoraxfoto bestellen om de longen te onderzoeken. Een bloedgasanalyse zal de zuurstofniveaus in het bloed controleren.
Wat zijn de behandelingen voor neonataal respiratoir distress-syndroom?
Wanneer een baby met RDS wordt geboren en de symptomen onmiddellijk duidelijk worden, wordt het kind meestal opgenomen in een neonatale intensive care-afdeling (NICU).
De drie belangrijkste behandelingen voor RDS zijn:
- oppervlakteactieve substitutietherapie
- een ventilator of nasale continue positieve luchtwegdruk (NCPAP) machine
- zuurstof therapie
Surfactantvervangingstherapie geeft een kind de oppervlakteactieve stof die ze missen. De therapie levert de behandeling via een beademingsslang. Dit zorgt ervoor dat het in de longen terechtkomt. Na ontvangst van de oppervlakteactieve stof, zal de arts het kind verbinden met een beademingsapparaat. Dit biedt extra ondersteuning voor de ademhaling. Ze hebben deze procedure mogelijk meerdere keren nodig, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Het kind kan ook alleen beademingsapparatuur krijgen voor ondersteuning van de ademhaling. Een ventilator houdt het plaatsen van een buis in de luchtpijp. De ventilator ademt dan voor de baby. Een minder ingrijpende ademhalingsondersteuning is een nasale continue positieve luchtwegdruk (NCPAP) machine. Dit toedient zuurstof door de neusgaten met een klein masker.
Zuurstoftherapie levert via de longen zuurstof aan de organen van het kind. Zonder voldoende zuurstof werken de organen niet goed. Een beademingsapparaat of NCPAP kan zuurstof toedienen. In de mildste gevallen kan zuurstof worden toegediend zonder beademingsapparaat of nasale CPAP-machine.
Hoe kan ik het neonatale respiratoir distress syndroom voorkomen?
Het voorkomen van voortijdige toediening verlaagt het risico op neonatale RDS. Om het risico van voortijdige bevalling te verminderen, moet u tijdens de zwangerschap consistente prenatale zorg krijgen en roken, illegale drugs en alcohol vermijden.
Als een voortijdige bevalling waarschijnlijk is, kan de moeder corticosteroïden krijgen. Deze geneesmiddelen bevorderen een snellere longontwikkeling en productie van oppervlakteactieve stoffen, wat erg belangrijk is voor de foetale longfunctie.
Wat zijn de complicaties die gepaard gaan met neonatale respiratory distress syndrome?
Neonatale RDS kan tijdens de eerste paar dagen van het leven van een baby erger worden. RDS kan dodelijk zijn. Er kunnen ook complicaties op de lange termijn zijn vanwege ofwel teveel zuurstof te ontvangen of omdat organen zuurstof missen. Complicaties kunnen zijn:
- luchtopbouw in de zak rond het hart of rondom de longen
- verstandelijke handicaps
- blindheid
- bloedproppen
- bloeden in de hersenen of longen
- bronchopulmonale dysplasie (een ademhalingsstoornis)
- ingeklapte long (pneumothorax)
- bloedinfectie
- nierfalen (in ernstige RDS)
Praat met uw arts over het risico op complicaties. Ze zijn afhankelijk van de ernst van de RDS van uw baby. Elke baby is anders. Dit zijn eenvoudig mogelijke complicaties; ze komen misschien helemaal niet voor. Uw arts kan u ook verbinden met een ondersteuningsgroep of een counsellor. Dit kan helpen bij de emotionele stress van het omgaan met een vroeggeboren kind.
Wat zijn de langetermijnvooruitzichten?
Neonatale RDS kan een uitdagende tijd voor ouders zijn. Praat met uw kinderarts of neonatale arts voor advies over middelen om u te helpen de volgende jaren van het leven van uw kind te beheren. Verdere testen, waaronder oog- en gehooronderzoeken en fysieke of logopedie, kunnen in de toekomst noodzakelijk zijn. Zoek steun en aanmoediging van steungroepen om u te helpen omgaan met de emotionele stress.
